Një histori e dashurisë, magjisë dhe triumfit të së mirës | Votra Inc.
Një herë e një kohë, një vëlla dhe një motër udhëtonin së bashku në kërkim të fatit, pasi kishin humbur prindërit dhe mbetën vetëm në këtë botë. Nën një diell përvëlues, vëllai ndjeu etje të madhe dhe, kur arritën pranë një pellgu ku kullosnin lopë, iu lut motrës:
— “Më pihet shumë ujë, motër!”
— “Mos pi, vëlla, se do të shndërrohesh në lopë!” – ia ktheu ajo.
Djali duroi dhe vazhduan rrugën, derisa arritën pranë një lumi ku kullosnin kuaj.
— “Më lejo të pi këtu, motër!” – u ankua ai.
— “Mos pi, se do të shndërrohesh në një mez!”
Me shumë vështirësi, ai prapë e përmbajti veten. Por, kur më në fund arritën pranë një liqeni, ku disa dhi po kullosnin, etja e kishte bërë të padurueshëm.
— “Më ka përvëluar etja, s’duroj dot më!” – tha ai, dhe pa pritur përgjigjen e motrës, piu ujë.
Në atë çast, ai u shndërrua në një kec të vogël.
Një Princeshë dhe Një Kec i Magjepsur
Motra e tij qau me dëshpërim, por duke mos pasur zgjidhje tjetër, e lidhi kecin me një brez mendafshi dhe e mori me vete.
Një ditë, teksa po kalonin pranë kopshtit të mbretit, kecit i shpëtoi brezi dhe u fut brenda. Motra e ndoqi nga pas. Shërbëtorët e pallatit e panë dhe vrapuan t’i tregonin mbretit:
— “Një kec i vogël ka hyrë në kopsht, dhe pas tij është një vajzë kaq e bukur sa nuk mund të përshkruhet!”
I intriguar, mbreti urdhëroi që vajza të silleshin në pallat. Ajo i tregoi historinë e saj:
— “Ishim jetimë, unë dhe vëllai im, dhe udhëtonim për të mbijetuar. Por ai piu ujë nga një liqen dhe u shndërrua në kec.”
Mbreti u prek nga historia dhe u dashurua me vajzën.
— “Martohu me mua,” – i tha ai. “Do të të vesh me ar dhe argjend, dhe kecin nuk do ta dëboj kurrë. Ai do të jetë gjithmonë pranë teje.”
Vajza pranoi, dhe pas një dasme të thjeshtë, ata nisën jetën e tyre të lumtur.
E Keqja Troket në Pallat
Një ditë, ndërsa mbreti ishte në gjueti, një shtrigë e ligë hyri në pallat. Me fjalë të ëmbla dhe lajka, e mashtroi mbretëreshën dhe e çoi pranë detit të kaltër. Aty i lidhi një gur të rëndë në qafë dhe e hodhi në ujë. Pastaj, me anë të magjisë, mori pamjen e saj dhe u kthye në pallat si mbretëresha e vërtetë. Askush nuk e vuri re mashtrimin – as vetë mbreti kur u kthye.
Por diçka e çuditshme ndodhi. Lulet në kopsht filluan të vyshken, pemët të thaheshin dhe bari të zverdhej. Vetëm keci e dinte të vërtetën. Ai nuk hante, nuk pinte, dhe gjithë kohën rrinte pranë bregut të detit, duke qarë.
Shtriga, e zemëruar nga sjellja e kecit, urdhëroi që të therrej. Mbreti u habit nga ky vendim, pasi e dinte sa shumë e donte mbretëresha kecin. Por shtriga e lutë aq shumë, sa ai u detyrua të pranonte.
Thirrja e Dhembshme e Kecit
Kur u bë gati turra e druve dhe u ndez zjari, keci shkoi në breg të detit dhe thirri me dëshpërim:
“Motër e bukur, moj,
Dil nga uji, m’u afro!
Flakët po përvëlojnë,
Kazanet po valojnë,
Thikat po vringëllojnë,
Jetën time ma shkurtojnë!”
Dhe nga fundi i detit, zëri i motrës iu përgjigj:
“S’kam ç’të bëj, o im vëlla,
Gur i rëndë në fund më mban,
Bari këmbët m’i ka zënë,
Gjarpri zemrën ma ka ngrënë!”
Mbreti, që po shikonte nga larg, e kuptoi se keci po fshihte diçka. Ai e ndoqi në fshehtësi dhe dëgjoi bisedën e tyre. Pa humbur kohë, u hodh në det dhe shpëtoi të dashurën e tij.
Ajo i tregoi gjithçka që kishte ndodhur. Në atë çast, keci kërceu nga gëzimi, u rrotullua tri herë në ajër dhe u kthye përsëri në njeriun që ishte dikur.
Drejtësia Triumfon
Të tre u kthyen në pallat. Mbreti urdhëroi që shtriga të digjej në të njëjtin zjarr që kishte përgatitur për kecin. Hirin e saj e hodhën në erë, që të mos mbetej gjurmë prej saj kurrë më.
Dhe kështu, mbreti, mbretëresha dhe vëllai i saj jetuan të lumtur deri në fund të jetës.
