Qᴇɴɪ ᴅʜᴇ ʜᴀᴊɴɪ

Po bisedojnë dy veta: – Jam shumë ngushtë me një qen, veç kur ta mbytë dikë aq i shtirë që është, tërë natën nuk pushon se lehuri- po i thotë ai!Ti e paske qenin për merak besa, – ia ktheu ky, – një i imi nuk leh fare sikur edhe në bisht ta shkelësh me të dyja këmbët.Atë natë iu vodh shtëpia mikut, ( hajni i paska përgjuar bisedën e tyre për punë qenesh ). Ky të nesërmen në shenjë revolte, po i thotë qenit të vet: – Qe besa vet i kam fajet që flas për ty, kur e di qe puna jote nuk është hiq, po ta dish mirë se nga dita e sotme t’u sos buka në konakun tim!