Shkodra, nje nga bukurite shqiptare

KANGA E RINISË

Rini, thueja kangës ma të bukur që di!

Thueja kangës sate që të vlon në gji.

Nxirre gëzimin tand’ të shpërthejë me vrull…

Mos e freno kangën! Le të marri udhë.

Thueja kangës, rini, pash syt e tu…

Të rroki, të puthi kanga, të nxisi me dashnu

me zjarrm tand, rini… Dhe të na mbysi dallga

prej ndjenjash të shkumbzueme q’i turbullon kanga.

Rini, thueja kangës dhe qeshu si fëmi

Kumbi i zanit të përplaset për qiellë

dhe të kthejë prap te na, se hyjt ta kanë zili

e na të duem fort si të duem një diell.

Thueja kangës, Rini! Thueja kangës gëzimplote!

Qeshu, rini! Qeshu! Bota asht e jote. – Migjeni

——–

Shko Dallëndyshe,

Filip Shiroka

Udha e mbarë, se erdh prendvera,

shko dallendyshe tue fluturue,

prej Misirit n’dhena tjera

fusha e male tue kërkue;

n’Shqypni shko, pra, fluturim,

shko në Shkodër, n’gjytet tim!

Shndet prej mejet të m’i falesh

saj’ shpis’ vjetër ku jam le,

me ato vende rreth t’përfalesh

ku kam shkue kohën e re;

atje shko, pra, fluturim,

fal me shndet gjytetit tim!

Shko n’at shkollën ku jam msue

me shokë t’mi, shokt e fmnisë,

shko n’at Kishë ku kam urue

t’parën Uratë Perendisë,

atje shko, pra, fluturim,

fal me shndet gjytetit tim!

Me ato male, me ato kodra,

me ato prronje rreth t’përfalesh;

n’ato fusha qi m’ka Shkodra,

të lulzueme, aty t’ndalesh,

tue këndue me ambëlcim:

fal me shndet gjytetit tim!

T’mujshe edh’ un me fluturue,

dojsh’ edhe un me u nisë me ty,

dojshe n’Shkodër me kalue,

m’e pa prap at vend me sy!…

Por… ti shko atje flutrim;

e ti qajma fatin tim!…

Dhe kur t’mrrish në Fushë t’Rmajit,

dallendyshe ulu me pushue;

kam dy vorre n’at vend t’vajit,

t’nans e t’babs qi m’kan mjerue:

qaj me za t’përmallshëm shqim

nji kangë tanden gjith vajtim!…

Ka shum kohë qi s’jam n’Shqypni

n’ato vorre me vajtue,

ti dallendyshe, veshun në zi,

ti aty pra qaj për mue,

me nj’at za t’përmallshëm shqim,

kangën tande për vajtim!

SHKODRËS SIME

Kur krijoi zoti boten

T’parin vend krijoi Shkodren

Bashk’ me diell e bashk’ me han’

T’paren her’ bani kalan’

K’tu ka lind kanga, humori

K’tu të bajn’ me qesh me zori

Porsa lind fëmia k’ndon

K’tu kurr qejfi nuk mbaron

Plot freski rrethu prej ujit

K’tu buron urtia burrit

Dy mij’ vjet në kët’ qytet

Shkodran bahesh qysh në djep

Drandofil e fasligen

L’shojn’ aromen mbi liqen

Si dy njerz që përqafohen

Drini, Buna k’tu bashkohen

K’tu rriten vajzat për nuse

Të flladitna nëpër puse

Me virtyt e me pashi

I rrit’ Shkodra djemt e ri

Kur vijnë festat varg e vi

Për krishtlindje e vit t’ri

Për Bajram edhe për Pashkë

Mblidhen tan’ e festojn’ bashkë

Qysh n’Kosov’ der’ n’Labëri

Tan’ shqiptar’t bajnë histori

Por gjithkush me Shkodren mburret

Për gjithkend asht djep kulturet

Ramazan Çeka